Blog Manxmouse – Fayetteville

Woensdag 29 oktober

 

Na drie dagen Santa Monica zijn we nu aanbeland in het mooie studentenstadje Fayetteville in Arkansas. We zijn in een totaal andere wereld terecht gekomen.
Na het drukke stadsleven in LA verblijven we nu in een vriendelijk stadje in een heuvelachtige omgeving. Het doet me af en toe een beetje aan Engeland denken. Heel anders dan het droge Californië. En anders dan het overvolle LA, vol met drukke wegen, shopping malls en parkeerplaatsen.
En wat helemaal heerlijk is: we kunnen nu gewoon koffie drinken zonder de auto te gebruiken. Er zijn hier koffietentjes om de hoek. Lopend te bereiken!! Heel belangrijk voor koffiedrinkers als Siem en ik. Het theater ligt midden in het centrum en is geschonken door de weldoener en supermarktmagnaat meneer Walton. Dus het heet ook Walton Arts Center. Zoals tot nu toe alle schouwburgen op onze reis naar hun weldoeners heten. Maar ook wegen, gebouwen en beelden of bankjes in het park dragen de naam van degene die het bouwen ervan heeft mogelijk gemaakt.

We zijn in Fayetteville uiterst vriendelijk ontvangen door Valorie en de andere medewerkers. Vanochtend stond er een ontbijtje klaar (want we moesten om 9.30 uur spelen) en we hebben wel 3 wasmachines vol mogen draaien. Zodat wij er weer fris bijlopen.
De mensen zijn hier sowieso erg aardig, al worden we er wel eens kriegel van, omdat we soms niet weten of het oprecht is. Maar ja, dat is weer typisch Hollands, dus wij gaan er maar vanuit dat ze het menen en we zijn blij met de vriendelijke begroetingen.
Vanochtend hebben we de eerste twee schoolvoorstellingen gespeeld in een zaal vol met kinderen. De kinderen waren opvallend beleefd. Ze zaten te genieten maar gedroegen zich keurig. Misschien kwam dat door de lange inleiding van de gastvrouw over filantropie. Ze vertelde dat deze voorstelling mogelijk was gemaakt door de gulle donatie van een aantal weldoeners. En dat de kinderen daarvan konden leren om ook goed te zijn voor elkaar. Door hun talenten daarvoor in te zetten. Een mooi verhaal, maar wij keken elkaar toch even verbaasd aan (voor zover dat ging in de donkere coulissen). Wij vonden dat te belerend. Dat zijn interessante cultuurverschillen waar je mee te maken krijgt als je langere tijd op tournee bent in een ander land. Zo zijn de technici soms verbaasd dat wij meehelpen opbouwen en afbreken.
Ik zelf vind het een geweldige ervaring om met deze cultuurverschillen te maken te krijgen. Soms loop ik over straat op weg naar mijn werk en besef ik opeens hoe bijzonder het is om in een ander land te werken. Ergens op een lelijke drukke weg in LA of tussen de rood en oranje herfstbomen in Fayettville overvalt me een gelukzalig gevoel dat ik dat mee mag maken.
We werken hard. Spelen de voorstelling een paar keer per dag. Reizen door een prachtig land met de vrachtauto en een gewone auto. En ik vind het een geweldig avontuur.
Maar nu naar bed, want morgen wachten er weer 2 voorstellingen. Donderdag ook en daarna vertrekken we naar het noorden. Dat wordt een rit van 2 dagen richting Portage, in de buurt van Chicago. Op weg naar een nieuwe plek met nieuwe avonturen.

Ferdi