Alle ogen gericht op… Marc Puyol!

Sinds september 2019 heeft Kwatta een nieuwe medewerker voor Communicatie/PR/Marketing. Zijn naam is Marc Puyol. Marc heeft een Spaanse achternaam, een Vlaamse tongval, en hij woont in Nijmegen. Hoe zit dat? Tijd voor wat vragen aan Marc.

Marc, vertel eens, je hebt een Spaanse achternaam, je spreekt Vlaams. Hoe zit dat? 

Ik ben opgegroeid in Spanje. Tot mijn 9e woonde ik daar. Mijn vader is Spaans. Mijn moeder is Vlaams en op mijn 9e ben ik dus naar België verhuisd, naar een klein dorpje in de Westhoek. Nu ben ik 33 en heeft de liefde me naar Nijmegen gebracht. Er zijn veel plekken op de wereld waar ik me thuis voel. En ik spreek ook verschillende talen, waardoor ik met veel mensen kan communiceren. 

Communicatie, dat is je baan toch bij Kwatta? 

Precies. Ik moet aan iedereen kunnen vertellen wat voor een organisatie Kwatta is, welk verhaal we te vertellen hebben, hoe we de voorstellingen kunnen verkopen, wat de rode draad bij Kwatta is. Dat is mooi om nu, met een nieuw team uit te zoeken.  

En? Weet je al wat meer over die rode draad, dat verhaal van Kwatta? 

Jazeker! In Vlaanderen hebben we een bepaalde uitdrukking “Er is een hoek af”. Dat is overigens niet iets negatiefs. Dat betekent hooguit dat het een andere vorm heeft, er anders uitziet; grilliger, onvoorspelbaarder. Dat herken ik bij Kwatta. Kwatta brengt verrassende en afwijkende verhalen. Kwatta biedt plaats aan dat wat anders is. Dat is mooi om aan te werken.   

In Vlaanderen werkte je bij een bedrijf dat films voor kinderen distribueerde. Bij Kwatta wordt jeugdtheater gemaakt. Is dat toevallig? 

Nee, zeker niet. Ik werk graag in de culturele sector. Bij mijn vorige baan in Vlaanderen heb ik veel geleerd over jeugdcultuur, het verbinden van thema’s. Werken voor jeugd heeft een maatschappelijke waarde waar ik achter kan staan. 

Is er een groot verschil tussen film en theater? 

Absoluut, voor mij is jeugdtheater uitdagender. Film is passiever, bij theater wordt de verbeelding meer geprikkeld en moet het publiek er zelf mee aan de slag in hun eigen hoofd.  

Heb je zelf als kind weleens een voorstelling gezien die een diepe indruk op je maakte? 

In Catalonië was er ieder jaar een kerstvoorstelling, een oud volksverhaal. Het ging over jonge herders die de duivel tegenkwamen. Als kind vond ik het heel spannend. De duivel had een ketel en als kind geloofde ik dat er écht kokend water op het podium stond. Er zat gevaar in dat kerstspel, het riep een hele wereld bij me op. Dat is het mooie aan theater. Het gebeurt allemaal vlak voor je neus. Dat vind ik nog steeds fantastisch en ik geloof het nog net zo hard als vroeger.   

Nog even terug naar jou als kind. Hoe was het voor jou om als 9-jarige van Spanje naar België te verhuizen? 

Ik vond het leuk, maar het was ook heel anders. Als kind sprak ik vooral Catalaans. In Spanje zat ik op een school met 1500 kinderen. In de Westhoek kwam ik op een klein dorpsschooltje terecht. Iedereen sprak West-Vlaams. De taal was in het begin echt een probleem. Ik liep behoorlijke achterstand op. Maar kinderen hebben kneedbare hersens, ze leren een taal sneller dan volwassenen. Dus gelukkig heb ik het vrij snel ingelopen.  

Kwatta heeft Jabber gemaakt, een voorstelling in een taal die niemand kan verstaan, maar die iedereen toch kan begrijpen. Dat spelen we ook vaak voor kinderen met een heel andere cultuur- en taalachtergrond. Herkende je daar iets in? 

Die voorstelling gaat zeker over communicatie, het is een intuïtief taalexperiment vol klanken. Hoe leer je een taal? Ik weet dat ik me in het begin in België vooral focuste op het West-Vlaamse dialect. Het onbegrensd theatermaken dat Kwatta met Jabber laat zien, spreekt me aan. Maar voor mij gaat onbegrensde nog verder. Zo gaan we ons in het volgende Kunstenplan ook richten op een prikkelarm aanbod. Dat is een belangrijke stap. 

Nog andere toekomstplannen van Kwatta waar jij erg nieuwsgierig naar bent? 

Ja, Carnaval. Een samenwerking van Kwatta met Introdans en het Phion. Naar zo’n groot gemonteerde voorstelling kijk ik erg uit.  

En wat zijn je dromen over de toekomst van Kwatta? 

Ik droom ervan om ons nieuwe Kunstenplan uit te voeren. Daar hebben we als team keihard aan gewerkt. En volgens mij is het relevanter dan ooit. We kunnen met Donkerdam een grote stempel op de regio drukken. 

Donker-wat?  

Daar mag ik nog niet heel veel over zeggen, maar het wordt een groot en discipline–overschrijdend project, waar ik vanuit de PR helemaal op los kan. Daarnaast vind ik het interessant dat Kwatta op zoveel plekken op de wereld opduikt. Kwatta is een echte wereldspeler. Je begrijpt wel dat dat voor mij als ‘wereldburger’ superaantrekkelijk is! 

En? Gaat deze wereldburger ooit nog weg uit Nijmegen? 

Nijmegen is een bruisende stad, omringd met veel natuur. Dat geeft een mooi evenwicht. Daarnaast biedt Nijmegen veel muziek, met dingen als Doornroosje en het Valkhof Festival. Zo jammer dat ook dat nu allemaal stil ligt! Maar de livescene in Nijmegen is op mijn lijf geschreven. Dus voorlopig zit ik hier goed! 

Tot slot: Je hebt hartstikke lang haar. Had je dat als kind ook al? 

Nee, zeker niet. Als kind had ik rossig haar en krullen. Die lange haren kwamen pas toen ik tiener was. Daarna schommelde het tussen langer en korter, tot ik uiteindelijk vier jaar geleden besloot om te besparen op mijn kappersonkosten, haha!