We kunnen weer! Blote Konten op 5, 6, 11 en 13 juni in Het Badhuis!
Blote Konten is Kwatta’s nieuwe voorstelling, geschreven door Jibbe Willems en geregisseerd door Josee Hussaarts. Wie Mariken of Jabber al kent, weet dus al dat Blote Konten een hit wordt!
De première van Blote Konten vindt plaats op 12 juni. Oorspronkelijk moest de voorstelling van 6 tot 13 juni spelen, wat eerder deze maand veranderde naar 9 tot 13 juni. Maar dankzij de vooruitgeschoven versoepelingen kunnen we alsnog een langere speelperiode in juni inplannen. Hieronder vind je de ticketlinks per voorstelling terug!
Zaterdag 5 juni, 13u – Theater Het Badhuis
Zondag 6 juni, 13u – Theater Het Badhuis
Vrijdag 11 juni, 16u – Theater Het Badhuis
Het regent weer sterren bij Kwatta!
Weer een fijne recensie erbij! Na de vijf (!) sterren voor Zoek luistertheater, deelt Kidsweek er nu vier uit aan Even Niet, de derde nieuwe theaterervaring die Kwatta dit seizoen uitbracht:
”…bij de tweede keer luisteren, maakt die nog meer indruk. Even Niet is een prikkelarme theaterervaring die je laadt met rust. Een aanrader voor iedereen die druk is in z’n kop.”
De volledige recensie lees je hier.
Kidsweek was niet als enige onder de indruk. Even Niet zorgt ook bij mensen thuis voor veel creativiteit. Dat mag ook blijken uit deze zelfportretten van Nora (6) en Otte (5), die ze tijdens het kijken en luisteren van Even Niet maakten. Probeer het vooral zelf eens!
Even Niet kan je nu ervaren via Podiumkids Thuis.
Internationale support voor Kwatta!
Van een afstand zie je soms meer dan van dichtbij. Wat vind je van Kwatta? Dat vroegen we aan een aantal mensen uit het internationale jeugdtheaterveld. Hieronder lees je de mooie reacties van Tony, Wendy, Sherri, Eibhlin, en Forrina!
Een enorme steun voor ons in onzekere subsidietijden.
Josee over Kwatta’s nieuwste: BLOTE KONTEN!
Kwatta brengt binnenkort weer kakelvers live-theater. Zodra mogelijk, krijg je van ons te horen waar je Blote Konten kunt beleven. Ondertussen licht regisseur en Kwatta’s artistiek directeur Josee Hussaarts al een tipje van de sluier op: ”De tekst van Blote Konten maakt iedereen blij!”
Josee, je bent op dit moment Blote Konten aan het maken. Hoe gaat het?
Het is heerlijk om in deze tijd te kunnen repeteren en bezig te zijn met theatermaken. Hopelijk kunnen we het straks ook aan het publiek laten zien. Maar voorlopig zijn we nog druk bezig met het maken en veroveren van het stuk.
Het veroveren, is het zo ingewikkeld?
Haha, ja het is leuk ingewikkeld. Blote Konten noemen we het kleine zusje of broertje van Jabber, omdat het net als Jabber in een bijzondere taal is geschreven. En in die taal duiken is een sport op zich. Maar het lijkt verder helemaal niet op Jabber, hoor. Het heeft een heel ander thema, wordt niet gezongen, maar zit wel weer bomvol muziek.
Blote Konten is een familievoorstelling voor iedereen vanaf 4 jaar. Kunnen de allerkleinsten die taal dan wel volgen?
Daar ben ik helemaal van overtuigd. Bij onze repetities komen zo af en toe volwassenen kijken, die het ook goed kunnen volgen. Nou, als zij het al kunnen, kunnen kleuters het helemaal. Die hebben namelijk veel lenigere hersenen. Bovendien heeft Jibbe Willems [de schrijver van Blote Konten] een heel poëtische, associatieve, kleutervrolijke en vernieuwende tekst geschreven, waar volgens mij iedereen blij van wordt. Ik in ieder geval wel, het is een genot om aan te werken. En juist omdat die taal zo bizar is, is het gebruik van beeld en muziek, en de afstemming van die drie elementen op elkaar, heel belangrijk. Dat is de ervaring die ik met Jabber heb opgedaan. Hoor je wat je ziet, begrijp je wat je ziet door wat je hoort? Feit is dat toeschouwers na een paar minuten niet meer doorhebben dat ze naar een voorstelling in een geabstraheerde taal zitten te kijken.
Waarom kiezen jullie voor dit soort taal?
Jibbe en ik hebben daar blijkbaar het een en ander in uit te zoeken. Het heeft vreemd genoeg alles te maken met toegankelijkheid. Toen ik ooit naar Hou van die Hond in China zat te kijken, kwam het plan in mij op om een voorstelling maken in een universele taal, die niemand kon verstaan maar iedereen kon begrijpen. Ik heb toen Jibbe uitgenodigd om zo’n tekst te gaan schrijven, daar is Jabber uitgerold. Maar het spelen met taal kan op zoveel manieren, daar zijn Jibbe en ik nog lang niet op uitgekeken. In Blote Konten levert het weer een heel nieuwe vorm op. Door met elkaar steeds op zoek te gaan buiten de geijkte paden, daag je elkaar ook uit, verleg je je eigen grenzen in het theater, en dat is plezierig en interessant. En juist de ‘vreemdtaligheid’ maakt dat zo’n voorstelling geschikt is voor zowel taalliefhebbers als mensen die het Nederlands minder machtig zijn. Daar zit voor mij een heel belangrijke drijfveer: toegankelijk theater maken over grote onderwerpen.
Waar gaat Blote Konten over?
Ogenschijnlijk gaat het over avonturen beleven in het schemergebied vlak voor je in slaap valt, maar Blote Konten gaat op een subtiele manier over veel meer. Ik ga niet verklappen waarover precies, omdat het zo mooi is hoe het thema zich in het stuk openbaart, maar natuurlijk is spelen ook een manier van verwerken. En het is niet voor niets dat alle verhalen in dit stuk zich afspelen op de Noordpool, in de jungle, op zee… en allemaal ergens heen ontwikkelen. Het stuk is grappig, het is gek, het is vreemd en op het eind ook ontroerend.
Naast Jibbe Willems staat ook Rogier Bosman weer bij de credits.
Ja, Rogier componeert de muziek. Jibbe, Rogier en ik hebben natuurlijk ook al samengewerkt bij Mariken en bij Jabber. Deze combinatie is steeds opnieuw een uitdaging, omdat we iedere keer weer uit een ander vaatje moeten putten, maar wel groot vertrouwen in elkaars werk hebben.
Ik zit in de repetities dus weer heerlijk te puzzelen met taalstukjes, muziekstukjes en natuurlijk het prachtige verrijdbare decor van Sanne Danz. En laat ik vooral de enthousiaste spelersgroep niet vergeten: Rabbi Jallo, Elène Zuidmeer en Judith Schuur. En Annelies de Ridder maakt de kostuums.
Nog een ding, voor je weer de repetities in duikt, waarom heet het stuk Blote Konten?
Haha, dat zijn inderdaad de enige twee normale woorden in het stuk.
Omdat het grappig is, vonden Jibbe en ik. Omdat de kinderen in het stuk er steeds grappen over maken. Omdat vader wil dat ze nu eindelijk eens gaan slapen. En omdat de kinderen dan toch het laatste woord hebben:
We zulzel nimme zegge
Gene kik uit stoude monten
Owwe krijje slaag
Op blote konten!
Pure poëzie toch?